Αναζητώντας χρηματοδότηση για την καινούργια ταινία "Οι Αισθηματίες"

Ο Θανάσης Μήνας γράφει για τους Beasts of Bourbon

Blues & Bourbon...

Θανάσης Μήνας
28/3/2008

Ήταν κάποια στιγμή το 1985, αν τα θυμάμαι σωστά, όταν η -τότε- ελληνική Virgin του Γιάννη Πετρίδη, που ήδη αντιπροσώπευε κάμποσες διεθνείς ανεξάρτητες, ανακοίνωσε τη διανομή, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, της αυστραλέζικης εταιρείας Hybrid. Αυτό σήμαινε ότι, μέσω της Virgin, θα εξασφαλιζόταν η διανομή στην Ελλάδα κάμποσων ανεξάρτητων αυστραλέζικων εταιρειών, τις οποίες διένειμε η Hybrid -σε μια εποχή μάλιστα που οι «ανεξάρτητοι» δίσκοι έφθαναν στην ημεδαπή ως «Εισαγωγής» και σε πανάκριβες τιμές.

Η πρώτη παρτίδα της Hybrid που έφθασε στην Ελλάδα απαρτιζόταν από 5-6 βασικούς τίτλους: ένα album των -Αμερικανών- Guadalcanal Diary, ένα των Vandals, ένα των Spikes, το μπαρουτοκαπνισμένο γκαράζ-πανκ mini-Lp του "Slave Girl" των Lime Spiders, κι ίσως ένα-δύο ακόμη που έχω πια ξεχάσει...Το πιο γερό όμως χαρτί απ' όλη την παρτίδα ήταν ένα άλλο 33άρι με τον τίτλο "The Axeman's Jazz" από μια μπάντα που άκουγε στο όνομα τα «Θεριά του Μπέρμπον». Το τελευταίο στάθηκε για μένα η «αποκάλυψη» από όλη την παρτίδα, για λόγους που τότε δεν μπορούσα να καταλάβω, αλλά που σήμερα μπορώ να εξηγήσω. Τότε ακόμη δεν γνώριζα ότι έμελλε να έλθει μια εποχή όπου θα με κέρδιζε διά παντός το blues (και τα συναφή)...



Τα «Θεριά του Μπέρμπον» έπαιζαν βασικά blues, όμως δεν έπαιζαν μόνο blues. Έπαιζαν «κάτι σαν blues», με τον ίδιο τρόπο που λέγαμε κάποτε στο μπάσκετ ότι ο Γουόλτερ Μπέρι είχε «κάτι σαν σουτ». Κρατούσαν τις ίδιες αποστάσεις από το 12μετρο blues, από την country και από το rockabilly. Τα «Θεριά» τιμούσαν εξίσου τον Johnny Cash και τον Elmore James, τον Charlie Feathers και τον Sonny Boy Williamson. Τιμούσαν επίσης και τους Creedence, καθώς μια σκοτεινή σαν τον ίδιο τον θάνατο διασκευή στο "Grave Yard Train" του John Fogerty ήταν που έκλεινε πανηγυρικά την πρώτη πλευρά του δίσκου.



Τα «Θεριά» είχαν στις τάξεις τους ένα βραχνό λαρύγγι ονόματι Tex Perkins, σμπαραλιασμένο για πάντα από τη νικοτίνη και το... μπέρμπον, αλλά και έναν κιθαρίστα-ξυράφι με το όνομα Kim Salmon, που ήταν ήδη «ψημένος» από τη συμμετοχή του στους Scientists -άλλοι ζόρικοι Αυστραλοί από τα 80'ς. O ήχος τους έμοιαζε σαν να ξεπηδά μέσα από έναν βάλτο γύρω από τον οποίο γαυγίζουν μαύρα δαιμονικά σκυλιά, και άφηνε μια έντονη southern-gothic αίσθηση, αλλά και μια σκοτεινή αυτοκαταστροφική γοητεία που τους έκανε συγγενικούς ως προς τους Birthday Party. Αποκρυπτογραφώντας αργότερα, όταν είχα πια μια κάποια εμπειρία και γνώση, ένα προς ένα τα κομμάτια του "The Axeman's Jazz", συνειδητοποίησα γιατί κόλλησα με την πάρτη του από την πρώτη κιόλας στιγμή που η βελόνα ακούμπησε στα αυλάκια του δίσκου: οι αναφορές τους ταυτίζονταν εν πολλοίς με τα δικά μου «ιερά και όσια». Το "Psycho" (όχι αυτό των Sonics) ήταν «δανεικό» από το "Five Feet High And Rising" του Johnny Cash. Το "Lonesome Blues" ήταν φτυστό με το "Lonesome Train" του Johnny Burnette Trio. Το "Drop Out" ήταν ένα γνήσιο 12μετρο boogie, σαν να τζαμάρουν ας πούμε μαζί οι Cramps με τον Jack White, με την ψυχωτική ερμηνεία του Tex στην πρώτη γραμμή...

Από την εποχή που πρωτάκουσα το album, τα «Θεριά» έγιναν η πιο αγαπημένη μου αυστραλέζικη ροκ μπάντα και παραμένουν έως σήμερα. Στην πορεία του χρόνου, η σχέση μας «δοκιμάστηκε» και «άντεξε». Χρειάστηκαν γι' αυτό 4-5 εξαιρετικοί δίσκοι σαν το "The Low Road" και το "Black Milk", μαζί με κάποια σκόρπια θραύσματα αδρεναλίνης σαν το "Execution Day" ή η διασκευή τους στο "Let's Get Funky" του μεγάλου Hound Dog Taylor. Και αργότερα, προέκυψε και το ταξιδιάρικο surf-blues των Cruel Sea, έτερου σχήματος του Tex Perkins. Αλλά και τα προσωπικά του Tex, αποδείχθηκαν εξίσου σταθερή συντροφιά, ειδικά για κείνες τις βραδιές που η διάθεση ήθελε μόνο ακουστικό και μελαγχολικό μπλουζ μαζί με ένα-δυο ποτήρια....

Μετά από κάμποσες εκνευριστικές αναβολές, οι Beasts of Bourbon θα εμφανιστούν τελικά στο Gagarin 205 στις 29 του μηνός και μία ημέρα νωρίτερα στις 28 στον Μύλο στη Θεσσαλονίκη. Κι αν τα «Θεριά» «κρατάνε» ακόμη έτσι όπως τα θυμάμαι επί σκηνής....

Τώρα πάω σπίτι - home is anywhere you lay your head

Η γυναίκα της ζωής μου, η αγαπημένη μου κόρη Λώρα.

"everybody having fun, i don't understand how they carry on..."

Cracking Up (i don't think it's funny no more)

Ο υποτιμημένος, παραγνωρισμένος Nick Lowe. "Peace, Love & Undestanding" στον ψηφιακό μου φίλο Sila που συμμερίστηκε την ακρόαση μου στο facebook.

Μου λείπεις...

Αυτοκριτική

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.Π.Καβάφης

Οι επιζήσαντες του προηγούμενου αιώνα

Είμαστε οι επιζήσαντες του προηγούμενου αιώνα.

Ξέρουμε να επικοινωνούμε με σήματα μορς.

Ερωμένη μας είναι ακόμη η γραφομηχανή-αν και σκονίζεται στο πατάρι παρέα με το τέλεξ.

Πίνουμε ακόμη νερό από το λάστιχο- όπως όταν παίζαμε μπάλα στην αλάνα. Δεν μας φοβίζουν τα σκουλήκια και οι κατσαρίδες.

Κάποτε δεν φορούσαμε καπότα, δεν κλειδώναμε την πόρτα και πίναμε B 52s. Πολλά Β 52s. Και κάνουμε υπέροχο κεφάλι.

Κάναμε τα πάντα στο πίσω κάθισμα. Αν χωρούσαμε.

Καπνίζαμε. Καπνίζουμε. Πρέπει να το κόψω. Ένας ακρωτηριασμός.

Γυρνούσαμε τις ταινίες μας σε 35 mm, άντε να "ξεπέφταμε" στο super 16. "Οι Αισθηματίες" θα γυριστούν σε ασπρόμαυρο Orvo 35mm.

Μην με παρεξηγείτε.

Δεν νοσταλγώ τίποτα. Όπως έλεγε και ο πνευματικός μου πατέρας, ο Νίκος Νικολαίδης, "νοσταλγώ το μέλλον".

Σιχαίνομαι την ρετρό εμμηνόπαυση του γιασεμιού και της γκιρλάντας, τα κροκοδείλια δάκρυα για τον παλιό καλό καιρό με τα θερινά σινεμά, τις βαλπούργειες Αθηναϊκές νύχτες στα τότε alternative στέκια της συμφοράς και τον αναλογικό ήχο-αν και μου λείπουν τα βινύλια μου. Δεν αντέχω το αμπέχωνο και τις τρίχες στις μασχάλες των κοριτσιών, δεν θέλω άλλες ρεμπέτικες κομπανίες και αντάρτικα του Τζαβάρα, δεν μου λείπει η αλευρόκολα των αφισσοκολήσεων και τα ζιβάγκο, από τότε, άλλωστε, είμασταν μόνοι και, βεβαίως, το ξέραμε πως στο τέλος θα μείνουμε μόνοι.

Απλά, πιστεύω, πως, από την σύσταση μας, κάποιοι από μας είμαστε, αναγκαστικά, οι δραπέτες του χρόνου στη νέα επόχή. Οι αγγελιοφόροι κακών μαντάτων στον ψηφιακό κόσμο.

Μιά επόχή που, τελικά, δεν είναι και τόσο νέα.

Ο καπιταλισμός δείχνει το πλέον απεχθές, αιμοβόρο και αδηφάγο πρόσωπο του.

Όπως κάποιες δεκαετίες πριν.

Ένα φάντασμα πλανάται και πάλι πάνω από την Ευρώπη.

Το φάντασμα του κουμμουνισμού.

Μεταλλαγμένο, ψηφιακό, μετουσιωμένο και πιο σοφό.

Άμμος, λιθόκοκκοι, χαλίκι, λιθοτρίμματα και λιθόσκονη, κροκάλες, αμμοχάλικο, τεμαχισμένοι ή θρυμματισμένοι λίθοι, λερώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ευγένεια της ύπαρξης μας.

Άντε, και καλή τύχη μάγκες!

"Η ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ", 22.03.2008

Wot Captain Sensible
Blind Hercules and Love Affair Blind
Beautiful Boyz CocoRosie
The Days Of Pearly Spencer Marc Almond
Weekend Wars MGMT
golden-frost BRIAN JONESTOWN MASSACRE
Veni Vidi Vici Black Lips
How's My little Girl Steve Wynn
Dirty Old Man Neil Young
Dig, Lazarus, Dig!!! Nick Cave & The Bad Seeds
Evil Howlin' Wolf
Feast Of The Mau Mau Screamin Jay Hawkins

Tropical Hot Dog Night Captain Beefheart & The Magic Band
Albatross acoustic Peter Green
Happiness Is A Warm Gun The Beatles
Down the line Jose Gonzalez
The Age of Aquarius (Let The Sunshine In) 5th Dimension
Hold Me Now The Polyphonic Spree T
A Violent Yet Flammable World Au Revoir Simone
Prescilla Bat For Lashes

Το playlist της εκπομπής "Η Αισθηματική Αγωγή" όπως ακούστηκε από τα ερτζιανά το Σάββατο 22 Μαρτίου. Η εκπομπή του Νίκου Τριανταφυλλίδη μεταδίδεται κάθε Σάββατο, 19.00-20.30 καθώς βραδυάζει, live, αν και εφόσον είμαστε ζωντανοί, στο ελεύθερο ραδιόφωνο "Στο Κόκκινο", στους 105,5 στα FM, ή, αν προτιμάτε, στο www.left.gr

Back Where We Started

Ρέκβιεμ για τον VHS φίλο

Ο αναλογικός μου φίλος.

Ο κύριος Χαϊδεμενάκης.

Τον θυμάμαι από τότε που το Gagarin 205 ήταν ακόμη "Αντινέα".



Σαν το γεφύρι της Άρτας ήταν. Δεν το τελειώναμε ποτέ. Μήπως έπρεπε να ζητήσω βοήθεια από τον "Άκτωρ"? Μπα. Ο Φώτης δεν κάνει νεανικές τρέλες πια. Ήταν και αυτή η γαμιόλα, ο πολιτικός μηχανικός της συμφοράς... Ο Γ.Τ.

Μου έχουν πει την ιστορία που η Sunny Μπαλτζή ξεναγεί τον Παύλο Παυλίδη στο νέο συναυλιακό χώρο της Αθήνας. Μόνο που... δεν είχε οροφή. Και κοιτούσαν και οι δυό τους τα άστρα. Εμείς ακόμη τα κοιτάμε. Μόνο που, ενίοτε, πέφτουν στο δάπεδο.

Τώρα ο Παύλος παίζει για τα φυστίκια και τα στραγγάλια στον Σταυρό του Νότου και η Sunny παίρνει τον δρόμο της - εύχομαι και στους δύο ότι καλύτερο.

Πίσω, λοιπόν, από το Gagarin, κάτω από τις γραμμές, φάνταζε σαν διαστημόπλοιο no budget movie το video club του κύριου Χαϊδεμενάκη. Και πάντα τον θυμόμουν, με αγάπη και αλληλεγγύη, χαμένος μέσα στην VHS κόλαση των αναλογικών ταινιών, με τόνους σκόνης, αμέτρητα καρτελάκια και πολλά τεφτέρια να κάνει το δικό του κουμάντο στις φαντασιώσεις των πελατών.

Ήταν παλιά, πολύ παλιά,8 με 9 χρόνια σχεδόν. Όταν το ρωτούσα για ελληνικές βιντεοταινίες και με κοιτούσε σαν ζαβό. Δεν ξέρω, μπορεί και να είμαι.

Τότε, λοιπόν, ο κύριος Χαϊδεμενάκης υπήρξε σύντροφος μου και αρωγός μου στη ανεύρεση ανύπαρκτων VHS ταινιών και ελληνικών πορνογραφικών επιδόσεων.

Κι όμως τα βρίσκαμε!

Ακόμη και όταν χάναμε μιά κόπια ή δεν μας έπαιζε καλά, ο κύριος Χαϊδεμενάκης ήταν πάντα εκεί, πίσω από τις γραμμές του τραίνου, να βρει τη λύση.

Βέβαια, σαν κλασσικός εργένης, αργούσα να επιστρέψω τις ταινίες. Ο χειρότερος πελάτης των video club. Και οι σύντροφοι συνεργάτες ακουγαν τα σχολιανά τους αλλά πάντα ο κύριος Χαϊδεμενάκης μου έκανε πίστωση. Και έκπτωση.

Στους τρεις του ορόφους πίσω από τις γραμμές ανακάλυψα υπέροχες αναλογικές εικόνες, κληρονομιά για μιά ολόκληρη ζωή.

Είχα καιρό να τον δω.

Τον είδα προχτές.

Σαραντάρης πλέον,πρέπει να περπατώ. Και εγώ, μικρά μου, ξέρω που να σουλτσάρω,.

"Παίρνω σύνταξη", μου λέει. "Το πουλάω το ρημάδι, επιχείρηση και στοκ". Ψαχουλεύω στα ράφια. Με καταλαβαίνει. "Μην ψάχνεις ότι ψάχνεις, τό' κανες μόδα ρε μαλάκα, σε λίγο θα είναι sex symbol ο Κώστας Μακέδος!". Το βουλώνω. Έχει δίκιο.

Του υπόσχομαι να επιστρέψω. Μάλλον θα το κάνω αλλά δεν είμαι σίγουρος. Και η πλατεία Αττικής γίνεται hi tech, και τα μπουρδέλα κλείνουν, και η ανοικοδόμηση είναι σχεδόν νεόπλουτη και, εγώ, ψάχνω τα κονσοματρίς μπαρ που κλείνουν το ένα μετά το άλλο.

Άφησα το video club του συνταξιούχου φίλου μου κρατώντας το "Ο Φίλος Μου Ο Νίντζα νου 2". Και ξέρω πως η κόλαση του βίντεο ήταν πίσω μου, σαν έκλεισα την πόρτα, και πως τα φαντάσματα των βιντεοταινιών και οι μούμιες των πορνοστάρ θα ξεχυθούν Λιοσίων, Τρεις Γέφυρες και Σεπόλια.

Για λίγη αγάπη.

Happiness is a Warm Gun (Κάθαρση volume 2)

Από τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Φωκίωνα Μπόγρη. Με την ευγενική άδεια του σκηνοθέτη. There is no business like show business!!!

Οι κωλόγεροι

Τα βαρέθηκα τα γέρικα παρτάλια με ύφος εραστή να θρηνούν για τα παραστρατημένα νειάτα που πιθηκίζουν ενώ, αυτοί, και καλά, είναι ακόμη πρωτοπόροι και avant και garde και avanti maestro ένα μεταμοντέρνο καλαματιανό στις πίστες του underground έντεχνου με δυό λούπες και ένα δικηγόρο.

Δεν θέλω πλέον να ακούω τους διάφορους "πρώην" σε ρόλους Καθοδηγητή των γενίτσαρων της ΚΝΕ ή, ακόμη χειρότερα, σε εκφραστές της  γενιάς μας.  Συνάφι πια. 

Γενιά, γένια, κεριά και λιβάνια.

Ειρωνεύονται συνοδοιπόρους τους που έχουν μείνει ακέραιοι-αδιαπραγμάτευτοι (δεν πήγαν και καλά μπροστά) και λοιδωρούν τους πιτσιρικάδες που έχουν-και καλά κάνουν-τον δικό τους χαβά και τα δικά τους ζόρια δίχως να μας αλλάζουν τις πάνες.

Είναι οι political correct της "'άλλης σκηνής" με τα εναλλακτικά παράσημα να φωσφορίζουν κάτω από τις κολακείες και τις συναναστροφές και, βέβαια, τα φράγκα.

Οι κλώνοι του παππούλη Σαββόπουλου που εναντιώνονται στο έντεχνο φλερτάροντας διαρκώς μαζί του υπερασπιζόμενοι την παράδοση και την κληρονομιά-χάρισμα τους!

Αν γούσταρα ποτέ κάποιον κωλόγερο, ήταν, λοιπόν, ο πορνόγερος.

Αυτός που τραγουδούσε μιά garage μπάντα στα Pebbles "I'm a Dirty Old Man at the Age of Sixteen".

Κάθαρση

Είχα την τύχη να συμμετέχω στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Φωκίωνα Μπόγρη "Κάθαρση" υποδυόμενος έναν ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου που, βουτηγμένος στα χρέη, αδυνατεί να πληρώσει την "προστασία" μ'αποτέλεσμα να βρει τον μπελά του απ' τους νονούς της νύχτας. Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι, φυσικά, συμπτωματική. Κακοποιήθηκα μπροστά από την κάμερα από τον υπέροχο Βαγγέλη Μουρίκη, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Χάρηκα που τον ξανασυνάντησα μετά από χρόνια.  Αν εξαιρέσεις μιά ουλίτιδα που με ταλαιπωρεί μιάς και η κάνη του όπλου στριφογυρνούσε μέσα στο στόμα μου για κάμποσες λήψεις, ήταν μιά υπέροχη εμπειρία. Η φιλική μου συμμετοχή στη κανούργια δημιουργία του Φωκίωνα έχει, φυσικά, ηθική διάσταση.  Πρόκειται για μια χειρονομία αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε έναν άξιο συνάδελφο που εκτιμώ και αγαπώ. Η διαφορά του από τους υπόλοιπους αυτοδημιούργητους cult νεαρούς ερασιτέχνες κινηματογραφιστές που έχουν κατακλύσει-και καλά κάνουν-το you tube είναι πως ο Φωκίων Μπόγρης είναι Σκηνοθέτης με προδιαγραφές auteur που γνωρίζει καλά τους κώδικες του cult κινηματογράφου και τους υπονομεύει με θαυμαστή μαεστρία και υπέροχο μαύρο χιούμορ. 

Του εύχομαι κάθε επιτυχία και περιμένουμε πως και πως την πρεμιέρα της ταινίας στο Έβδομο Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου.

"Η ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ", 08.03.2008

Το playlist της εκπομπής "Η Αισθηματική Αγωγή" όπως ακούστηκε από τα ερτζιανά το Σάββατο 8 Μαρτίου.  Η εκπομπή του Νίκου Τριανταφυλλίδη μεταδίδεται κάθε Σάββατο, 19.00-20.30 καθώς βραδυάζει, live, αν και εφόσον είμαστε ζωντανοί, στο ελεύθερο ραδιόφωνο "Στο Κόκκινο", στους 105,5 στα FM, ή, αν προτιμάτε, στο www.left.gr

1. Matmos: Last Delecious Cigarette

2. Justice: Let There Be Light

3. Λένα Πλάτωνος: Σ' Αγάπησα Πολύ

4. Sunny Μπαλτζή & Santa Fila: Το Φίδι

5. Nick Cave & The Bad Seeds: Dig, Lazarus, Dig !!!

6. Gallon Drunk: Give me Back What's Mine

7. Batlord: The Loner's Creed

8. Eric Burdon: Woman of the Rings

9. Sharon Jones & The Dap Kings: 100 Days, 100 Nights

10. Clarence Carter: At the Dark End of the Street

11. Diamanda Galas with John Paul Jones: At the Dark End of the Street

12. Sex Pistols: Friggin' in Riggin'

13. The Godfathers: I Want Everything

14. The Godfathers: This Damn Nation

15. Linkin Park: In The End

16. Copacetic Con Vivi E Selda: Here's to You

17. Ennio Morricone: L'Arena

18. Murder By Death: Devil in Mexico

19. Bob Dylan: One More Cup of Coffee

20. Charlie Musselwhite: Christo Redemptor

AROUND A SMALL CIRCLE OF FRIENDS

'Where Thieves and Pimps Run Free'

"The music business is a cruel and shallow money trench, a long plastic hallway where thieves and pimps run free, and good men die like dogs. There's also a negative side."

Hunter S. Thompson

"ΟΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΕΣ"

Μετά από αρκετά χρόνια, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης επιστρέφει πίσω από την κάμερα προετοιμάζοντας την καινούργια μεγάλου μήκους ταινία του "Οι Αισθηματίες".  Περισσότερα προσεχώς.