Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Πινακοθήκη "σκουληκάνθρωπων", προσωπογραφία αριθμός 1: Δημήτρης Δανίκας



Κλασικός «σκουληκάνθρωπος» που θά’λεγε και ο κολλητός μου, ο αείμνηστος παλαιστής της ζωής και του σινεμά Απόστολος Σουγκλάκος.

Πάλαι ποτέ σταλινικό στρατιωτάκι που, σαν υπάκουος λακές της «αριστερής» ορθοδοξίας, πετούσε τόνους λάσπης ως κινηματογραφικός ινστρούχτορας του Ριζοσπάστη υπερασπιζόμενος την κομματική γραμμή και την πολιτική ορθότητα με απίστευτο μένος σε οποιαδήποτε αποκλίνουσα γραφή, συμπεριφορά, αισθητική, στάση.

Την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από το ΚΚΕ όταν είδε, όντας ευφυής, πως ότι ήταν να κερδίσει το κέρδισε και πέρασε, με απίστευτη άνεση, στα αστικά μεσα μαζικής ενημέρωσης χτίζοντας το προφίλ του αυτόκλητου πάπα της κινηματογραφικής κριτικής που άλλαζε απόψεις σαν σερβιέτες, όταν έκρινε πως κινδύνευε το προσωπικό του status στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της έβδομης εξουσίας. Βέβαια, πίσω από το πρόβατο, πάντα παραμονεύει ο Λύκος, διψασμένος για εξουσία και αίμα.

Λασπολόγησε συστηματικά τον ελληνικό κινηματογράφο βοηθώντας να ανοίξει ο δρόμος στην μούλτιπλεξ λογική των σημερινών τηλεοπτικών υπερπαραγωγών, τις οποίες, δήθεν, κατακεραυνώνει.

Εύλογα κάποιος καλοπροαίρετος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η προσωπική μου επίθεση στον Δημήτρη Δανίκα έχει να κάνει με τις κακές κριτικές που έχει γ-ράψει για τις ταινίες μου. Σας πληροφορώ πως έχω δεχτεί πολύ χειρότερες κριτικές από συναδέλφους του και, ειλικρινά, το διασκέδασα αρκούντως. Μάλιστα, με κάποιους από αυτούς, όπως ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης ή ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, έχουμε και καλές κοινωνικές σχέσεις. Ποιά είναι, λοιπόν, η διαφορά του Δανίκα και γιατί τον επέλεξα σαν πρώτο villain στο facebook: Προσποιείται τον υπερασπιστή του κινηματογράφου των δημιουργών όταν μισεί και φθονεί τους δημιουργούς. Φτύνει δηλητήριο και στάζει βιτριόλι έχοντας σαν κριτήρια αποκλειστικά την καριέρα του. Και, βέβαια, πώς να ξεχάσει κάποιος πως, κάποτε, σαν κατεξοχήν γλείφτης του Θόδωρου Αγγελόπουλου, λασπολόγησε και υπέσκαψε συστηματικά οποιοδήποτε άλλο βλέμμα με πρώτο στόχο τον φίλο, δάσκαλο και μέντορα Νίκο Νικολαίδη.

Το γεγονός πώς είναι εύστροφος και επιτήδειος τον καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο. Γιατί, πολύ απλά, ο μπαγάσας, σαν πρώην σταλίνα, ξέρει να κουκουλώνει την κατάχρηση εξουσίας.