Ποιον τρώει σήμερα η αρκούδα;


Ας ξεμπερδέψω εξαρχής με τα δεδομένα: ο Μίκης Θεοδωράκης, όπως και ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι δύο μεγάλοι Ελληνες συνθέτες με σπουδαία κομμάτια, που έχουμε όλοι τραγουδήσει. Από κει και πέρα, όμως, ξετυλίγεται ένα κουβάρι λόγων και έργων τους, που σε κάνει να κουνάς αρνητικά το κεφάλι σου. Τα έλεγε στον «Ταχυδρόμο» και ο Γιάννης Αγγελάκας για τον Θεοδωράκη και τον Σαββόπουλο: «Ο τρόπος που εξελίχτηκαν, παραμορφώθηκαν και παραφέρθηκαν μέσα στην Ιστορία με αποθαρρύνει». Δεν ξέρω αν συμφωνείτε ή όχι μαζί του, πάντως δικαιούται να το λέει όταν διαθέτει μία τόσο συνεπή και αξιοπρεπή πορεία -είτε με τις «Τρύπες», είτε σόλο. Σε αντίθεση με τους άλλους δύο, που σε στέλνουν αδιάβαστο με τις κατά καιρούς επιλογές τους -υπουργός του Μητσοτάκη λόγου χάριν ο Μίκης, υποστηρικτής του ιδίου ο Σαββόπουλος.

Και ο Μπομπ Ντίλαν είναι μεγάλος, αλλά δέχτηκε να διαφημίσει εσώρουχα. Δεν τον ψέγω, προτιμώ όμως χίλιες φορές τον Μπρους Σπρίνγκστιν, που αρνήθηκε πρόταση εκατομμυρίων για να διαφημίσει τα Κράισλερ.

Με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, έχουμε πάψει να ζητάμε από τους καλλιτέχνες να υψώνουν την παντιέρα τής (όποιας) ηθικής. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να κάνουμε παντιέρα μας εκείνους που πορεύονται αταλάντευτα στο δρόμο τής (όποιας) ηθικής. Ο Χατζιδάκις τα έβαζε τότε με την παντοδύναμη «Αυριανή», ο Θεοδωράκης στέλνει τώρα επιστολές (ανεξάρτητα με τα όσα σωστά ή μη γράφει σε αυτές) στην εκπομπή του Μάκη. Την ίδια ώρα ο Γιάννης Αγγελάκας αποτραβιέται στον Ψηλορείτη. Υπάρχει διαφορά, δεν νομίζετε;


ΔΗΜ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 06.05.2008